ναυκράτης

και αφκράτης, ο (ΑΜ ναυκράτης, Α και ως επίθ. ναυκρατής, -ές)

αυτός που κυριαρχεί στη θάλασσα, ο θαλασσοκράτορας

νεοελλ.-μσν.

περκόμορφο ψάρι τής οικογένειας carangidae σε σχήμα ατράκτου, για το οποίο υπάρχουν διάφοροι θρύλοι, όπως ότι κολλούσε στα πλευρά τού πλοίου και εμπόδιζε την κίνηση ή ότι εκτελεί χρέη οδηγού τού καρχαρία, επειδή, όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα, ακολουθεί τους καρχαρίες και τα πλοία για να τρέφεται από παράσιτα ή υπολείμματα τροφών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ναῦς + -κρατης (< κρατῶ), πρβλ. θαλασσο-κράτης].